Eindelijk, na meer dan anderhalf jaar konden we weer een vrijwilligersbijeenkomst organiseren. Het contact met onze vrijwilligers en hun onderlinge contact is van groot belang. Door het Coronavirus was dat helaas lange tijd niet mogelijk tot eindelijk 5 oktober in de Stuw. Dat er behoefte was om elkaar weer eens lijfelijk te ontmoeten, bleek duidelijk uit de grote opkomst.

De heer Dirk Bakhuizen was uitgenodigd om wat te vertellen over de aanstaande veranderingen in de het centrum van ons dorp. Uit de vele vragen bleek dat de keuze van dit onderwerp een schot in de roos was.

Een hapje en een drankje omlijsten deze geslaagde middag. Het was weer als vanouds.

Toch was niet alles hetzelfde als bij de bijeenkomsten voor de Coronatijd en dat inspireerde Willemien van Putten tot het volgende gedicht

Rick Eising, voorzitter

De 3 kussen
Die corona narigheid,
Is te lang al hier verspreidt.
En dat niemand vluchten kan,
Dat is het lastige ervan.
Dus het grote zoeken is,
Hoe raken we dit kwijt?
Maar met een ding zijn we blij,
Dat nare 3 keer kussen.
Dat is, hoera voorbij!
Het ergerde allang.
Die kussen bij je oor,
Of ergens in de lucht.
Dat gesmak op je wang,
Het leek ook wel een klucht.
Want hoe mooi en apart,
Is niet een groet.
Met een hand op je hart,
Of groeten met een ellenboog.
het hoofd dat vriendelijk bewoog,
Of zo men dat in Thailand doet.
Ja, van dat smakken zijn we af,
Dat is tenminste iets,
Wat die pestcorona gaf.
Willemien van Putten